Dzisiaj sobie popiszemy

Dobra, dziś będzie ciut inaczej niż zwykle - zamiast komiksu (który oczywiście dodam jutro) popiszę sobie trochę.
Naszła mnie wczoraj w nocy myśl o całkiem sporym problemie polskiej sceny growej - a przeprowadzona sonda na FB (o ta tutaj) pokazała, że nie bardzo kochacie konsole. Cholera, dlaczego? Przecież konsole są całkiem sympatycznym sprzętem, które mają sporo świetnych excluzivów. Dobra, dobra, wiem, że jednym z argumentów jest to, że "ch*jowo gra się w strzelanki na padzie". No ale kurde, ludzie, czemu się tak uparcie przyssaliście do PC? Ze względu na łatwość piracenia? Bo innego argumentu poza dwoma wymienionymi wyżej nie umiem znaleźć. Za to zalet konsol jest całkiem dużo - zaczynając od tego, że jak ją kupisz to masz pewność, że spokojnie pograsz sobie we wszystko co zostało na nią wydane (a nie oszukujmy się, tego jest sporo), bez spadków FPS'ów (no może w niektórych produkcjach jest inaczej), bez denerwowania się, że znów trzeba zmienić sprzęt, bo nie wyrabia.
W sumie, ja aktualnie gram głównie na konsolach. Ktoś niżej mnie pytał o moją miłość do Nintendo. Tak, uwielbiam ich konsole - a konkretniej handheldy. Dlaczego? Bo ich gry są nietuzinkowe, wspaniałe i zupełnie inne niż na stacjonarki Soniaka czy Microsoftu. Na Wii niestety nie miałam przyjemności grać (i przez to tą konsolą mało się interesowałam), ale podejrzewam, że sprawa ma się całkiem podobnie.
No i jestem miłośniczką RPG'ów. Tak, też tych starych. Choćby Final Fantasy jest jedną z moich ukochanych serii, takich totalnych klasyków. Poza tym - Chrono Trigger, Chrono Cross, Golden Suny, Dragon Questy, Children of Mana, Fire Emblem, Shin Megami Tensei, Pokemony, Zelda (wiem, nie jest typowym RPGiem), The World Ends with You... To są tytuły, które kocham całym serduchem, które przyniosły mi masę dobrej zabawy, a wydane były głównie na handheldy! No tak, wiem, że nie wszystkie z nich, ale większość.
Do tego jest masa innych niesamowicie oryginalnych gier: Patapony, Profesor Layton, Phoenix Wright, Ghost Trick - to są serie/gry, które mają niesamowity klimat i mnie wciągnęły na kolejne długie godziny rozgrywki. Ba, Patapony pokochałam do tego stopnia, że ich drugą część masteruję na 100 lvl każdej planszy, a "Pon Pon Pata Pon" i "Pon Pata Pon Pata" stały się często przeze mnie używanym tekstem w przeróżnych, życiowych sytuacjach.
A Mario? Marian też jest cudowny! Szczególnie przypadł mi do gustu Yoshi's Island - po prostu kocham tą grę. Tak jak i ostatnio Super Mario 3D Land - cudna gra (może trochę za prosta), w którą pykałam namiętnie od razu po zakupie 3DS'a. Szczerze wam powiem, miałam spore wątpliwości co do nabycia tej konsoli, ze względu na to, że 3D jakoś średnio mnie przyciąga (ból głowy w kinie) i dręczyła mnie obawa, że głównie na to będą naciskać twórcy gier. Całe szczęście, po pierwszej godzinie grania w Mario, moje wszelkie wątpliwości się rozwiały, a ja pokochałam swojego nowego handhelda. Jedynym jej problemem jest fakt cholernie drogich gier w naszym kraju. A sprowadzanie z innych też do najtańszych nie należy. Dużo łatwiej wyrwać niedrogo grę na PS3 czy X360 niż na 3DS'a - i myślę, że właśnie to odstrasza graczy. A szkoda, szkoda, bo konsola jest wspaniała.
Okey, to sobie popisałam nt. konsol. To teraz powiedzcie mi - dlaczego PC?
A jeżeli ktoś mi walnie tekstem, że na PC mamy emulatory... Przyznam szczerze, długo też tak uważałam. Gdy jednak nabyłam kilka konsol, które już z łatwością są w stanie naśladować nasze piecyki, zmieniłam zdanie. Podczas szpilania bezpośrednio na danym sprzęcie, odczuwam klimat tamtych czasów i cofam się do momentu, gdy produkcje biły po oczach pikselozą, a ludzie zakochiwali się głównie w ich fabułach, a nie grafice.